Bugün hem ödev kontrolü hem de okuma durumlarına bakmak için sırayla tüm öğrencilerimin okumasını istedim. Çok güzel okuyanları burdan da tebrik ediyorum.
Okuma sırasında çocukların teleffuzlarını da kontrol ediyorum.
Bu arada sınıfımıza yeni (ve çok sevimli) bir arkadaşımız katıldı. Adı Kuzey. "Ş" sesini yanlış çıkardığını farkettim.
"Hayır Kuzey, 's' değil, 'şşş' demelisin!" diye uyarmaya başladım. Fakat her seferinde Kuzey "sss" sesini çıkardı.
"Kuzey, hani birini sessiz konuşması için uyardığımızda "şşş" deriz ya!" dedim ve parmağımı dudaklarıma götürerek "Şşşşşşş" yaptım.
Fakat Kuzey o an, "Öğretmenim!" dedi dişlerini göstererek. "Dişlerimin arasında boşluk var."
Parmağıyla alt iki dişinin arasındaki boşluğu kapattı ve "Bak kapattığımda, 'şşşş' sesi çıkıyor."dedi.
Hay allah, gerçekten öyleydi. Kapattı ve şşşş sesi çok güzel çıktı. Alt dişlerdeki bir boşluk ne kadar da önemliymiş!
Hatta "şş" sesiyle ilgili her örnekte, mesela "yaş" derken, önce "ya" diyor, sonra parmağını boşluğun arasına koyup "şş" diye devam ediyordu. Bunu her örnek kelimede yaptı.
Hoş geldin Kuzey!
