Bugün son derste "Hayvanları Sevelim" şarkısını öğreniyorduk. Önce bilgisayardan dinlettim, sonra ben söyledim, ardından çocuklar tekrar etti..
Bu üç etkinlikte de Onur çok sessizdi. 'Sıkıldı mı acaba?' diye düşünürken "Şarkının bir de hareketlerini yapalım!" dedim. Fakat Onur hareketleri de yapmadı.
Diğer çocukların dikkatini dağıtmamak için bir süre bekledim. Sonra ödevleri dağıtırken yanına oturdum. Diğer çocuklar hazırlanıyordu.
"Onur neden hareketlere katılmadın?" diye sordum. Onur büyümüş de küçülmüş gibi, "Hmm, sıkıldım biraz." dedi.
Onur sınıfta her zaman yaşının üzerinde bir olgunlukla karşılıyor her şeyi. Örneğin çocuklara "Bundan sonra çantanızı siz hazırlayacaksınız!" dediğimde, isteğimi münasip gördüğünü belirtir bir edayla (göz kapaklarını yavaşça kapatarak mesela) karşılık verir. Hiç kendini bırakmaz, dikte çalışmasında hata yaptığında bile sakince "Hmm!" der, düzeltir.
"Neden sıkıldın peki?" dedim. Yavaş, sakin bir sesle, "Arkadakiler bağırıyor, kulağım ağrıyor, işte öyle şeyler..." diye cevap verdi.
"Sen de söylersen, belki onları duymazsın..." dedim fakat bu cevabım sanırım pek dikkatini çekmedi.
Dersin son saniyeleriydi. Herkes hazırlanıyordu.
Kalktık.
