Bugün çok yoğunduk. Ne zaman fasülyelerle bir etkinliğimiz olsa hazırlanmak ve toparlanmak çok zaman alıyor. Dolayısıyla Matematik dersine iki saat ayırmak zorunda kaldık.
Böylece Türkçe etkinliğini de beşinci saate kaydırdık.
Beşinci derse girer girmez, "Bilmediğimiz kelimelerin anlamlarını bulmalıyız çocuklar." dedim.
Sınıfça, "Oooo hayıııır!" nidaları yükseldi tabii. Her zamanki gibi "Öğretmenim resim yapalıııım!" dediler.
"Olur mu öyle şey, bugün hiç yazmadık, hem çok eğlenceli geçecek. Komik cümleler kuracak, kendi cümlelerinizi de yazacaksınız." diye karşılık verdim.
Kuzey bana bakıyordu ve hiç kanmadığını belli ediyordu. Fakat neden sonra tavır değiştirdi.
Çakmak çakmak gözlerle ve ellerini yanlara doğru açarak, "Yapmaayalım, benim çok uykuuum var." diyerek esneme taklidi yapmaya başladı.
Hem esniyor hem de muzipçe gülümsüyordu. Kıpır kıpırdı. Ayağa kalkarak "Ay şimdi evde olsam, ne biçim uyurum, ayaklarımı uzatırım şöyle ooh!" diye devam etti konuşmaya.
Öyle bir anlattı ki o an hepimiz evde olmak istedik.
Şimdi ne yapıyor acaba, sizce ayaklarını uzatmış, yanına sıcak bir süt istemiş midir?
