Aslında her yazıda başka bir öğrencimi anlatmayı kurgulamıştım. Ancak bugün Ali İmran'la aramızda öyle tatlı bi diyalog geçti ki yazmadan edemeyeceğim.
Bugün "r" sesini verdim. Biraz görsel, biraz ses çalışmasından sonra tahtada harfin yazılışını gösterdim. Aynı şeyi defterlerine birer örnek yazarak tekrarladım.
Ali İmran'ın defterine örnek yazarken birden elim kaydı ve onun"r"sesini biraz yamuk yazmak durumunda kaldım. "Tüh," dedim yüzümü buruşturup, "kötü oldu ya!" .
Bunun üzerine Ali İmran bana doğru hafif eğildi ve duyulur duyulmaz bir sesle şöyle dedi:
"Kendini suçlama öğretmenim."
Söylediği söz karşısında haz dolu bir şaşkınlık yaşadım ve küçük bir kahkaha attım. Fakat Ali İmran bu tepkime şaşırdı. "Ne oluyor, komik değil ki lafım!" der gibi yüzüme bakıyordu. :)
